Samhain viering, ritueel voor de voorouders

Samhain is de tijd rond 1 november, tijd waarin de bomen hun bladen loslaten en de natuur zich klaarmaakt voor de winter. De oogst is binnen en net zoals wijzelf, trekt de energie naar binnen, trekt zich terug in de aarde. De rotte appels vergaan en sterven een langzame dood. Planten sterven af met de nodige pracht, groene bladeren worden geel, oranje en rood en schenken ons hun kleurrijke warmte. Ook de dieren maken zich klaar voor de winter, wintervacht, voedselvoorraad, winterslaap, diep hun hol de aarde in.

Net zoals de planten en dieren, hebben wij mensen ook een natuurlijke cyclus, waar we in de lente en de zomer naar buiten willen en willen spelen, zo trekken we in de herfst en winter naar binnen, naar de gezelligheid en warmte van binnen. We zoeken rust op in de donkerwordende avonden.

Als we ons met Samhain verbinden met de diepere dimensies van de Natuur, biedt ze kansen om de harmonie in onszelf en in de gemeenschap te vergroten. Net zoals onze Keltische en Germaanse Voorouders kunnen we dit  bekrachtigen en verwelkomen met een seizoensritueel.

Onze Voorouders beschouwden dit moment als het begin van de Winter. Zij begrepen dat in het sterven de kiem van het nieuwe zit. De tijd van sterven, de mysterieuze sfeer in de Natuur, toonden hen dat de sluiers tussen de zichtbare en de onzichtbare dimensies in deze tijd het dunste zijn. 

Op het Levenswiel komen we nu onder invloed van de kracht van het Noordwesten. Deze stimuleert de overgang tussen de dimensie van incarnatie en die van de Ziel. Ze helpt ons om het geestelijke en het innerlijke te verwelkomen, vrede te sluiten met de geesten van het verleden en het goede ervan te integreren.

Deze avond gaan we onze voorouders eren, we gaan met hen spreken, uitklaren wat nog donker is en hun geschenken ontvangen.

Als je een trommel of ratel hebt, mag je die meebrengen.